Kiedyś zastanawiałam się, dlaczego jednych, jak mądrzy by nie byli, słucham z narastającą niechęcią i irytacją a w innych wpatruję się jak w obrazek i spijam każde słowo z ich ust. Odpowiedzi na pytanie udzielił mi lat temu kilka, Michał Ogórek, który w rozmowie z profesorem Bralczykiem powiedział, że lubi w nim to, że on… Czytaj dalej Trzecia płeć świata – Waldemar Kuligowski

Im więcej czasu mija od zamknięcia książki, tym więcej uwagi jej poświęcam. Ciotuchna z Naprzeciwka, mimo że przegięta w swej ciotowatości, musiała mieć niezaprzeczalny urok, choć niby to Carlos był bogiem…Tak, to jest historia o miłości w czasach … dyktatury. Nie czułam w trakcie lektury drżenia serca … Za to teraz gdy patrzę na całość… Czytaj dalej Drżę o ciebie matadorze – Pedro Lemebel

Odnoszę wrażenie że ostatnimi czasy bardzo popularny reportaż schodzi na psy. Drugie wrażenie jakie odnoszę, to że mało osób to dostrzega. Większość jara się gdy czyta 300 stron sensacji w klimacie programu od Jaworowicz i ma poczucie, że przeczytało książkę podczas gdy miętolili w rękach kupę. To naprawdę nie jest takie trudne do rozróżnienia. Wystarczy… Czytaj dalej Reportaż kilka refleksji

Kiedyś, gdy zaczynałam swoje zawodowe życie, uczestniczyłam w Bardzo Ważnym Spotkaniu Niezwykle Ważnych Ludzi. Co chwilę wybuchały jakieś dyskusje, na poziomie oczywiście i na argumenty. Podczas jednej z takich „ożywionych konwersacji” otworzyły się drzwi i wszedł zdyszany kolejny Ważny Człowiek lecz zanim usiadł, powiedział: a ja się nie zgadzam i potem gadał przez kolejne 15… Czytaj dalej W starym kraju – Priestley

Ostatnio na topie jest pojęcie czasu jako takiego oraz jego narastającej prędkości. Rozmach jest duży. To „ostatnio” to może tak skromnie ujęłam ale to dlatego, że po czterdziestce czas jakby przyspiesza (jeszcze bardziej) i tak na przykład, kiedy ostatnio rozmawiałam o kultowym barze Witek we Wrocławiu, dotarło do nas, że ten bar znamy od… hmmm podstawówki,… Czytaj dalej o czasie i o ukrytych pokojach

Kiedy zaczynałam się uczyć hiszpańskiego, myślałam, że spełniam jedynie marzenie sprzed prawie 20 lat. Okazało się, że to coś znacznie więcej niż zwykłe pragnienie, bo ja już myślę o tym, jaki język będzie następny na tapecie! Na celowniku miałam rosyjski – chciałam wrócić, łacinę, która mnie fascynuje a w domu sama jakoś nie mogę się… Czytaj dalej Przegląd – Hiszpania

Nie powiem, że rzadko się chwalę:-) ale obiektywnie przyznam, że prawdziwych okazji hmmm raczej jak na lekarstwo, ale tym razem sobie pozwolę:-) Otóż jakimś cudem zajęłam III-cie miejsce w konkursie literackim „Warszawa Noir” na najlepsze opowiadanie noir o tematyce związanej z Warszawą. Myk był taki, że opowiadanie musiało się zmieścić w 2000 znaków ze spacjami… Czytaj dalej Warszawa Noir – był taki konkurs …

Padał deszcz. To czas idealny, by miedzy kroplami poszukać innych dróg, skręcić w przeciwną stronę niż się zamierzało, co z tego , że na niby. Włóczyłam się po internetach w poszukiwaniu alternatyw, ukrytych korytarzy, w których będę błądzić przed snem a może i nocą, jeśli wystarczająco mocno się postaram. Szukałam możliwości, drzwi, których zazwyczaj nie… Czytaj dalej wybieram książki

Ostatni dzień majówki przeznaczyłam na lenistwo. Dziś zamierzam nic. Ta błogość rozlewa się przede mną niczym wiosenna łąka, po której zaraz będę brykać. Nie, dziś nie ma jutra, zdecydowanie, a czas sączy się kropelka po kropelce i stopniowo nawilża świadomość. Bardzo mi tego brakowało. Wobec powyższego dzień zaczęłam jak zawsze od spaceru z psem a… Czytaj dalej I po majówce

Pisałam kiedyś, że wszystko może być proustowską magdalenką i jak zmienna bywam, tak w tej kwestii, zdania jeszcze nie zmieniłam. Zaczęłam dziś czytać „Na krawędzi” Carofiglio (wiecie, że był/jest prokuratorem!? A język taki hmmm miękki, przenikający raczej nierzeczywistość niż materię). Trudno było mi się skupić bo zapomniałam iPoda a koło mnie siedziały rozgadane bab… kobiety.… Czytaj dalej o czasie, którego nie mam

Niemal w każdy piątek, kiedy już wiem, że nie muszę nigdzie jechać, niczego organizować załatwiać, obiecuję sobie wielkie nicnirobienie oddzielane delikatnym sprzątaniem no i książką oczywiście (jest między czynnością a nieczynnością, bo przecież książka to zatrzymanie czasu rzeczywistego, żeby mogły się przed nami rozprzestrzenić połacie nierzeczywistości). Gówno mi zawsze z tych planów wychodzi poza nicnierobieniem.… Czytaj dalej Weekend

Są słowa czy zdania zasłyszane, podsłuchane wręcz czy wyartykułowane, które świetnie oddają potęgę chwili. Mrugnięcie okiem, komizm sytuacji czy wręcz dramat. Kilka dźwięków, na których buduje się czasem fabuła i nie trzeba nic więcej. Zostają przestworza, w których kłębią się emocje i „aktorów” i nasze, po których fruwają zatrute strzały, z mocą ranienia nawet nas,… Czytaj dalej głód